این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۱۵۴ —
| زیر و بالا نمیتوانم گفت | خالق الارض والسموات | |||||
| شکر و حمد تو چون توانم گفت | حافظ فی جمیع حالات | |||||
| هر دعائی که میکند سعدی | فاستجب یا مجیب دعوات[۱] | |||||
* * *
| بسکندر نه ملک ماند و نه مال | بفریدون نه تاج ماند و نه تخت | |||||
| بیش از آن کن حساب خود که ترا | دیگری در حساب گیرد سخت[۲] | |||||
* * *
| چو خویشتن نتواند که می خورد قاضی | ضرورتست که بر دیگران بگیرد سخت | |||||
| که گفت پیرزن از میوه میکند پرهیز | دروغ گفت که دستش نمیرسد بدرخت | |||||
* * *
| چنین که هست نماند قرار دولت و ملک | که هر شبی را بی‌اختلاف روزی هست | |||||
| چو دست دست تو باشد دراز چندان کن | که دست دست تو باشد اگر بگردد دست | |||||
* * *
| علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد | دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست | |||||
| بروزگار سلامت سلاح جنگ بساز | وگرنه سیل چو بگرفت سد نشاید بست | |||||
* * *
| مرا گویند با دشمن برآویز | گرت چالاکی و مردانگی هست | |||||
| کسی بیهوده خون خویشتن ریخت؟ | کند هرگز چنین دیوانگی مست؟[۳] | |||||
| تو زر بر کف نمی‌یاری نهادن | سپاهی چون نهد سر بر کف دست؟ | |||||
