برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۱۹۳

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۱۴۳ —

  هر یکی نادیده از رویت نشانی میدهند پرده بردار ایکه خلقی در گمان افکندهٔ  
  آنچنان رویت نمیباید[۱] که با بیچارگان در میان آری حدیثی در میان افکندهٔ  
  هیچ نقاشت نمی‌بیند که نقشی بر کند و آنکه دید از حیرتش[۲] کلک از بنان افکندهٔ  
  این دریغم میکشد کافکندهٔ اوصاف خویش در زبان عام و خاصان را زبان افکندهٔ  
  حاکمی بر زیردستان هر چه فرمائی رواست پنجهٔ زورآزما با ناتوان افکندهٔ  
  چون صدف امید میدارم که لؤلؤئی شود قطره‌ٔ کز ابر[۳] لطفم در دهان افکندهٔ  
  سر بخدمت مینهادم چون بدیدم نیک باز چون سر سعدی بسی بر آستان افکندهٔ  

۵۱ – ب

  شبی در خرقه رندآسا گذر کردم بمیخانه ز عشرت می پرستانرا منور بود[۴] کاشانه  
  ز خلوتگاه ربانی و ثاقی در سرای دل که تا قصر دماغ ایمن بود ز آواز بیگانه  
  چو ساقی در شراب آمد بنوشانوش در مجلس بنافرزانگی گفتند کاول مرد فرزانه  
  بتندی گفتم آری من شراب از مجلسی خوردم که من پیرامن شمعش نیارد بود پروانه  
  دلی کز عالم وحدت سماع حق شنیدست او[۵] بگوش همتش دیگر کی آید شعر و افسانه  
  گمان بردم که طفلانند وز پیری سخن گفتم مرا پیری خراباتی جوابی داد مردانه  
  که نور عالم علوی فرا هر روزنی تابد تو اندر صومعش دیدی و ما در کنج میخانه[۶]  
  کسی کامد درین خلوت بیکرنگی هویدا[۷] شد چه پیری عابد زاهد چه رند مست دیوانه  
  گشادند از درون جان در تحقیق سعدی را[۸] چو اندر قفل گردون زد کلید صبح دندانه  

  1. نمی‌تابد.
  2. غیرتش.
  3. بحر.
  4. در نسخهٔ قدیم «ملون گشته»
  5. در نسخهٔ قدیم: سری در عالم وحدت سماع عقل نیوشیده (ولی درینصورت وزن درست نیست مگر بجای «نیوشیده» «بشنیده» فرض کنیم).
  6. تو اندر صومعه بینی و ما در کنج میخانه.
  7. در نسخهٔ قدیم: مؤید.
  8. بشارت داد سعدی را بفتح‌الباب ربانی.