این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
قصاید عربی
فی مرثیة امیرالمومنین المستعصم بالله ذکر واقعة بغداد
حَبستُ بِجفنی المدامِعَ لاتَجری | فَلما طَغی[۱] الماءُ استطال عَلی السکر | |||||
نَسیمُ صَبا بَغدادَ بَعدَ خَرابِها | تَمنیتُ لَو کانَت تَمرُ علی قَبری | |||||
لانَ هَلاکَ النفسِ عِندَ اُولی النهی | اَحَبُ لَهُ مِن عَیشِ مُنقبضِ الصدر | |||||
زَجَرتُ طَبیباً جَسَ نَبضی مُداویاً | اِلَیکَ، فما شَکوایَ مِن مَرض تُبری | |||||
لَزِمتُ اصطباراً حیثُ کنتُ مُفارقاً | وَ هذا فِراق لایُعالَجُ بالصبر | |||||
تُسائِلنی عَما جَری یَومَ حَصرهِم | وَ ذالِکَ ممالَیس یَدخُلُ فِیالحصر | |||||
اُدَیرتُ کُوؤسُ الموتِ حَتی کاَنَهُ | رُؤسُ الاساری تَرجَحن مِن اَلسکر | |||||
لَقد ثَکلت اُمالقری وَ لِکعبةِ | مَدامِعُ فیالمیزابِ[۲] تَسکبُ فیالحجر | |||||
بَکت[۳] جُدُرُ المستنصریَةِ نُدبَة | عَلی العلماء الراسخین ذَوی الحجر | |||||
نَوائبُ دَهر لَیتنی مِتُ قَبلها | وَلَم اَرَ عُدوانَ السفیهِ عَلی الحبر | |||||
مَحابر تَبکی بَعدهم بِسوادِها | و بَعضُ قُلوبِ الناسِ اَحلکُ مِن حبر | |||||
لَحیَ اللهُ مَن یُسدی اِلیه بِنعمةِ | و عِندَ هُجومِ الناسِ یألف بالغدر | |||||
مَررتُ بِصمِ الراسیاتِ اَجُوبُها | کخنساءَ مِن فَرطِ البکاء عَلی صخر[۴] | |||||
اَیا ناصِحی بِالصبر دَعنی و زَفَرتی | اَمَوضِعُ صبر وَ الکبودُ عَلی الجمر؟ | |||||
تَهدَمَ شَخصی مِن مُداوَمَةِ البکا | وَ یَنهدِمُ الجرفُ الدوارسُ بالمخر |