برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۱۱۰

— ۶۰ —

---

	گر ابن مقله دگربار با[۱] جهان آید			چنانکه دعوی معجز کند بسحر مبین
	بآب زر نتواند کشید چون تو الف			بسیم حل ننویسد مثال ثَغر تو سین
	بیا بیا که بجان آمدم ز تلخی هجر			بگوی ازان لب شیرین حکایتی شیرین
	ترنجبین وصالم بده که شربت صبر[۲]			نمی‌کند خفقان فؤاد را تسکین
	دریغ اگر قدری میل از آن طرف بودی			کزین طرف همه شوقست و اضطراب و حنین[۳]
	ترا سریست که با ما فرو نمی‌آید			مرا سری که حرامست بی‌تو بر بالین
	میان حظ من و دشمنانت فرقی نیست			منت بمهر همی میرم و حسود بکین
	اگر تو بر دل مسکین من نبخشائی			چه لازمست که جور و جفا برم چندین
	بصدر صاحب دیوان ایخان نالم			که در ایاسه او جور نیست بر مسکین
	خدایگان صدور زمان و کهف امان			پناه ملت اسلام شمس دولت و دین
	جمال مشرق و مغرب صلاح خلق خدای			مشیر مملکت پادشاه روی زمین
	که اهل مشرق و مغرب بشکر نعمت او			چو اهل مصر باحسان یوسفند رهین
	بسی نماند که در عهد رأی و رأفت او			بیک مقام نشینند صعوه و شاهین
	ز گوسپند بدوزد رعایت نظرش[۴]			دهان گرگ و بدرّد دهان شیر عرین
	معین خیر و مطیع خدای و ناصح خلق			برای روشن و فکر بلیغ و رای رزین
	زهی بسایهٔ لطف تو خلق را آرام			خهی بقوت رای تو ملک را آئین
	گر اقتضای زمان دور باز سرگیرد			بنات دهر نزایند بهتر از تو بنین
	تو آن یگانهٔ دهری که در وسادهٔ حکم			به از تو تکیه نکردست هیچ صدرنشین
	چو فیض چشمهٔ خورشید بامداد پگاه			که در تموج او منطمس شود پروین
	فروغ رای تو مصباح راههای مخوف			عنان عزم تو مفتاح ملکهای حصین

---

1. در نسخه‌های متأخر: در.
2. هجر.
3. اضطراب حنین.
4. بدوزد بیک اشارت قهر.