این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۴۲ —
| مالک تعصی و منادی القبول | من قبل الحق ینادی تعال؟ | |||||
| زنده دل مرده ندانی که کیست؟ | آنکه ندارد بخدای اشتغال | |||||
| عز کریم احد لایزول | جلّ قدیم صمد لایزال | |||||
| پادشهان بر در تعظیم او | دست برآورده بحکم سؤال | |||||
| کم حزن فی بلد بلقع | من علیها بسحاب ثقال | |||||
| بار خدائی که درون صدف | دُر کند از قطرهٔ آب زلال | |||||
| ان نطق العارف فی وصفه | یعجز عن شان عدیم المثال | |||||
| کار مگس نیست درین ره پرید | بلکه بسوزد پر عنقا و بال | |||||
| کم فطن بادر مستفهما | عاد و قد کل لسان‌المقال | |||||
| فهم بسی رفت و نبودش طریق | وهم بسی گشت و نماندش مجال | |||||
| لودنت الفکرة من حجبه | لاحترقت من سبحات الجلال | |||||
| بر دل عشاق جمالش خوشست | تلخی هجران بامید وصال | |||||
| اصبح من غایة الطافه | یجترم العبد و یبقی النوال | |||||
| بنده دگر بر که کند اعتماد | گر نکند بر کرم ذوالجلال | |||||
| ان مقالی حکم فاعتبر | موعظة تسمع صم الجبال | |||||
| هر که بگفتار نصیحت کنان | گوش ندارد بخورد گوشمال | |||||
| بادیة المحشر واد عمیق | تمتحن النفس و تمضی الجمال | |||||
| گر قدمت هست چو مردان برو | ور عملت نیست چو سعدی بنال | |||||
| رب اعنی و اقل عثرتی | انت رجائی و علیک اتکال | |||||
پند و موعظه
| توانگری نه بمالست پیش اهل کمال | که مال تا لب گورست و بعد از آن اعمال | |||||
