این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۴۱۳ —
| این جور که می‌بریم تا کی | وین صبر که می‌کنیم تا چند؟ | |||||
* * *
| هر لحظه بسر در آیدم دود | فریاد و جزع نمیکند سود | |||||
| افتادم و مصلحت چنین بود | بی‌بند نگیرد آدمی بند | |||||
* * *
| دل رفت و عنان طاقت از دست | سیل آمد و ره نمیتوان بست | |||||
| من نیستم ار کسی دگر هست | از دوست بیاد دوست خرسند | |||||
* * *
| مهر تو نگار سرو قامت | بر من رقمست تا قیامت | |||||
| با دست به گوش من ملامت | واندوه فراق کوه الوند | |||||
* * *
| دل در طلب تو رفت و دینم | جان نیز طمع کنی یقینم | |||||
| مستوجب این و بیش ازینم | باشد که چو مردم خردمند | |||||
بنشینم و صبر پیش گیرم
دنبالهٔ کار خویش گیرم[۱]
- ↑ این غزل که تضمین بند دوم «ترجیعات» است در یک نسخه دیده شد.
