برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۰۱۹

— ۴۰۷ —

---

	شاخ که با میوهاست سنگ بپا میخورد			بید مگر فارغست از ستم نابکار
	شیوهٔ نرگس ببین نزد بنفشه نشین			سوسن رعنا گزین زرد شقایق ببار
	خیز و غنیمت شمار جنبش باد ربیع			نالهٔ موزون مرغ بوی خوش لاله‌زار
	هر گل و برگی که هست یاد خدا میکند			بلبل و قمری چه خواند یاد خداوندگار
	برگ درختان سبز پیش خداوند هوش			هر ورقی دفتریست معرفت کردگار
	وقت بهارست خیز تا بتماشا رویم			تکیه بر ایام نیست تا دگر آید بهار
	بلبل دستان بخوان مرغ خوش الحان بدان			طوطی شکرفشان نقل بمجلس بیار
	بر طرف کوه و دشت روز طوافست و گشت			وقت بهاران گذشت گفتهٔ سعدی بیار[۱]

۶۵۲

	ایا نسیم سحر بوی زلف یار بیار			قرار دل ز سر زلف بی‌قرار بیار
	سلامی از من مسکین بدان صنوبر بر			پیامی از آن مهروی گلعذار بیار
	حکایت از لب فرهاد ناتوان برسان			سلامی از من مسکین غمگسار بیار
	نهان بگوی بآن دوستدار یکدل من			جواب بشنو و آنگه بآشکار بیار
	دوای جان من و مرهم روان بوئی			از آن دو زلف زره‌وار مشکبار بیار
	بهار دیدهٔ من نیست جز که عکس[۲] رخش			تلطفی بکن و عکس آن بهار بیار
	ز بهر روشنی چشم کز رخش دورست			غبار ازان طرف و گرد از آن دیار بیار
	ز من درود فراوان ببر بدلبر من			بلطف مژدهٔ از وصل آن نگار بیار
	من آن حدیث که گفتم نگاه دار و ببر			هر آن جواب که گوید بیاد دار و بیار
	در انتظار تو سعدی همیشه میگوید			که ای نسیم سحر بوی زلف یار بیار

---

1. سه بیت ۶ و ۸ و ۹ ازین غزل در غزل شماره ۲۹۶ آمده.
2. عیش.