هوس و علاقه‌ای باین امر داشته باشد که تاریخ ادوار اولیه مشروطیت یا بطور کلی تاریخ معاصر ایران را بطور نهایت دقت و صحت خالی از هر نوع شائبه انحراف و غرض و حدس و قیاس بطور خلاصه و لب برشتهٔ تحریر بکشد و یا رسالهٔ اجتهادیه برای خود در این موضوع بنویسد اینجانب حاضرم در این ایام اخیر عمر خودم حقایق تاریخی را با نهایت بیطرفی و بیغرضی و مطابق عین واقع بدون یک نقطه تحریف باو بیان و توضیح نموده با او همکاری کنم بدون انتظار آنکه اسمی از من مطلقاً در ضمن تألیف او برده شود و این کار بلاشک این مزیت فوق‌العاده و استثنائی دارد که من بدون تزکیهٔ نفس توانم گفت که در تقید بحقیقت و دخالت ندادن بهیچ نوع شائبهٔ عقیده‌ی شخصی و امیال نفسانی و غرض و طرفگیری به منتهای درجهٔ امکان بشری و غایة‌القصوای آنچه برای یک انسان متصور است ساعی بوده و اگرچه ادعای آن ندارم که ممتاز و منحصربفردم ولی بهرحال مجرد و منزه از ادنی حب و بغض و مبالغه و نفوذ و تأثیر اعتقادات اجتماعی و سیاسی و تعصبات دینی هستم و از طرف دیگر حافظهٔ نسبة خوب و بلکه بیش از عادی دارم و این دو صفت در مقابل هزاران نقیصه و عیب و جهل مفرط شاید تنها سرمایهٔ من است.
دامنه تاریخ مشروطیت دراز است و مقصور بدوره دوم مجلس شورای ملی نیست بلکه جریان ۱۷ دورهٔ دیگر مجلس را نیز شامل است و شاید با دو سه خطابه دیگر هم پایان نیافته و، حق مطلب کماینبغی ادا نتواند شد. شخصاً معتقدم که در خاتمه هر خطابه‌ای مناسب است ده پانزده دقیقه هم فرصتی به مستمعین داده شود که سئوالاتی که بنظرشان برسد بکنند و توضیح بخواهند و کاش این روش مثل آنچه در ممالک دیگر مرسوم است اینجا نیز معمول شود. لذا با کمال احترام بحاضرین عرض میکنم که حقیر بجواب هر سئوالی که کرده شود حاضرم.
