بودجه دولت میشود تا قیمت آن خدمات برای مصرفکنندگان آن سنگین نباشد. بهر حال جریان را به اطلاع نخستوزیر و وزیر علوم رساندم و بعد هم با همکاران خودم در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی دیگر منطقه تهران یعنی دانشگاه آریامهر، دانشگاه ملی، دانشگاه تربیت معلم و چند مؤسسه دیگری که وجود داشت تماس گرفتم و معلوم شد در آنجا هم تظاهراتی هست. بعبارت دیگر این کار زمینهچینی قبلی داشته و صرفاً یک اعتراض ساده نیست بلکه یکه جنبه سیاسی هم دارد. جلسهای در دفتر نخستوزیر تشکیل شد با حضور روسای دانشگاهها و مؤسسههای آموزش عالی و وزیر علوم و مسئولان امنیتی کشور. من البته تا آن موقع به چنین جلسههائی عادت نداشتم و وقتی در آنجا رفتیم و تمام بحث را کردیم دیدم که شهردار وقت تهران نیکپی خودش هم درست نمیداند که درباره این تغییر نرخ اتوبوس چه تصمیمی گرفته و وقتی از او پرسیدم که دقیقاً این تغییر نرخ به چه صورتی است چیزی گفت که با آنچه از دانشجو شنیده بودم تطابق نداشت و به شهردار تهران توضیح دادم که اطلاع دقیقی درباره تصمیمی که سازمان های زیر نظر او گرفتهاند ندارد و بعنوان نمونه اطلاعی را که داشتم فکر کردم و نیکپی هم خاموش شد و کاملاً معلوم بود که درست نمیداند درباره چه صحبت میکند. بهرحال آن روز بحث زیادی شد که چه باید کرد و آیا میبایست دانشگاهها و مدرسههای تهران را برای یک روز تعطیل کرد یا نه. رئیس دانشگاه آریامهر دکتر رضا امین و من و شاید یکی دو نفر دیگر گفتیم که چون تجربه کافی نداریم نمیتوانیم هیچ نوع اظهار نظری بکنیم. ولی هویدا و چند نفر دیگر معتقد بودند که میبایست همه مؤسسههای آموزشی منطقه تهران از جمله دبیرستانها را بست تا اینکه موج اعتراضات فروکش بکند. من هم واقعاً چون تجربهای در این کار نداشتم سکوت اختیار کردم و این توصیه کلی را قبول کردم و به این ترتیب دانشگاه تهران را روز بعد تعطیل اعلام کردیم. ولی این کار از آن خطاهای بزرگ بود چون کسانی که میخواستند به داخل دانشگاه بیایند و احیاناً یا به داخل مدارس بروند واحیاناً در آنجا تظاهری بکنند به اجبار خود را در پیادهروی خیابانها دیدند و چیزی از این
برگه:IOHP-Interview-Alikhani.pdf/۲۹۶
ظاهر