در این رساله شریفه اگر بنظر دقت نگریسته شود تا اندازهٔ برای تزیید و تایید هر یک از دو قوای فوق الذکر خدمتی شایان بعمل آمده چه اگر بطوریکه شایسته است در کلمات حکمت آمیز آن تأمل کنیم و هر یک از آن لئالی شاهوار را آویزهٔ گوش هوش سازیم، میبینیم که از یک طرفه نصایح و دستورهای حکیمانه که در ضمن آن مندرج است عقل ما را روشن، و در شناسائی آب از سراب و خطا از صوابمان رهبری می‌نماید و از طرف دیگر درگاه تکلم بقوهٔ استدلال امثال سائره و کلمات شیرین قصار آن زودتر از آنچه تصور شود مستمع را قانع و باعلام مقصود خویش فایق میآئیم چه مکرر دیده‌ایم کسانی که غالباً در ضمن بیانات خویش به آوردن اشعار مناسب و امثال سائره تمثل می‌جویند گذشته از آنکه کلامشان حلاوت مخصوصی پیدا میکند در مغز مستمع هم تأثیر شگرف بخشیده و او را زودتر برای قول مقاصد آنها حاضر و مستعد میسازد و شاهد این مثال ضرب المثل عربی که میگوید «من جلب در الکلام حلب در الکرام»
