سقراط – پس بمن بیاموز که دینداری چه جزئی از داد است تا من بتوانم بملیطوس بگویم مرا آزار مکن و به بیدینی منسوبم مساز چون من از اوتوفرون آموختم که دینداری چیست و بیدینی کدام است.
اوتوفرون – بسیار خوب ای سقراط، اکنون بتو میگویم دینداری چیست آن جزئی از داد است که پرداختن بکار خداوندان باشد و جزء دیگر از داد آنست که مربوط بمردم است.
سقراط – جواب تو بسیار نیکوست اما توضیح مختصری لازم دارد چه من درست درنمی‌یابم که پرداختن بکار خداوندان بچه معنی است البته معنی عادیرا در نظر نداری زیرا معنی عادی آن اینست که مثلا میگوئیم همه کس نمیتواند بکار اسبان بپردازد چه آن کار مهتر است آیا چنین نیست؟
اوتوفرون – چنین است.
سقراط – چون تخصص او پرداختن بکار اسب است.
اوتوفرون – آری.
سقراط – همچنین همه کس نمیتواند بکار سگها بپردازد و این مخصوص است بآنکه سگها را بشکار میبرد و شکارکننده کارش اینست که بسگها بپردازد.
اوتوفرون – آری.
سقراط – چنانکه گاوچران بکار گاوان میپردازد.
اوتوفرون – درست است.
سقراط – پس ای اتوفرون، آیا بهمین معنی میگوئی که دینداری پرداختن بکار خداوندان است.
اوتوفرون – آری همین است.
سقراط – پس بکار پرداختن همه جا یک معنی دارد و میتوان گفت مقصود اینست که خیر و سود آنکس را که بکار او میپردازند بجویند، آیا جز اینست و ممکن است که چون پرداختن بکار کسی میگوئی
