این برگ هم‌سنجی شده‌است.
کتاب
گلستان سعدی
بسم الله الرحمن الرحیم
منت خدای را عزوجل، که طاعتش موجب قربت است، و بشکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است، و چون برمیآید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است، و بر هر نعمتی شکری واجب.
| از دست و زبان که برآید | کز عهده شکرش بدر آید | |||||
اعملوا آل داود شکراً وقلیلا من عبادی الشکور
| بنده همان به که ز تقصیر خویش | عذر به درگاه خدا آورد | |||||
