برگه:GolestaneSadi.pdf/۲۰

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۱۸
گلستان سعدی

است و مجمع مکارم اخلاق.

  هر که در سایهٔ عنایت اوست گنهش طاعتست و دشمن دوست  

بر هر یک از سایر بندگان و حواشی خدمتکاران خدمتی معین است، که اگر در ادای آن خدمت، برخی از آن تهاون و تکاسل روا دارند، هر آینه در معرض خطاب آیند و در محل عتاب، مگر بر این طایفه درویشان، که شکر نعمت بزرگان بر ایشان واجبست و ذکر جمیل و دعاء خیر، و اداء چنین خدمتی در غیب اولیتر است که در حضور، که این به تصنع نزدیکست و آن از تکلف دور و به اجابت مقرون.

  پشت دوتای فلک راست شد از خرمی تا چو تو فرزند زاد مادر ایام را  
  حکمت محض است اگر لطف جهان آفرین خاص کند بنده‌ئی، مصلحت عام را  
  دولت جاوید یافت، هر که نکونام زیست کز عقبش ذکر خیر، زنده کند نام را