برگه:DowreKamelMasnavi.pdf/۹۵

از ویکی‌نبشته
پرش به ناوبری پرش به جستجو
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
دفتر اول
۸۷
 

  تا که در هر گوش نآید این سخن یک همی گویم ز صد سِرّ لَدَن  

تفسیر قول حکیم

  بهرچ از راه وامانی چه کفر آن حرف و چه زیبا  
  بهرچ از دوست دور افتی چه زشت آن نقش و چه زیبا  

و در معنی قوله علیه‌السلام ان سَعْداً لغیورُ و انا اَغْیرُ من سَعْدوالله أَغْیَر منّی و منْ غَیْرَته حَرّمَ الفَواحش مَا ظَهَر منها و ما بَطَنَ

  جمله عالم زآن غیور آمد که حق برد در غیرت برین عالم سبق  
  او چو جانست و جهان چون کالبد کالبد از جان پذیرد نیک و بد  
  هرک محراب نمازش گشت عین سوی ایمان رفتنش می‌دان تو شین  ۱۷۶۵
  هرک شد مر شاه را او جامه‌دار هست خسران بهر شاهش اتجار  
  هرک با سلطان شود او همنشین بر درش شستن بود حیف و غبین  
  دست بوسش چون رسید از پادشاه گر گزیند بوس پا باشد گناه  
  گرچه سر بر پا نهادن خدمتست پیش آن خدمت خطا و زلتست  
  شاه را غیرت بود بر هرک او بو گزیند بعد از آن که دید رو  ۱۷۷۰
  غیرت حق بر مثل گندم بود کاه خرمن غیرت مردم بود  
  اصل غیرتها بدانید از اله آن خلقان فرع حق بی‌اشتباه  
  شرح این بگذارم و گیرم گله از جفای آن نگار ده دله  
  نالم ایرا نالها خوش آیدش از دو عالم ناله و غم بایدش  
  چون ننالم تلخ از دستان او چون نیم در حلقهٔ مستان او  ۱۷۷۵
  چون ننالم همچو شب بی روز او بی وصال روی روز افروز او  
  ناخوش او خوش بود در جان من جان فدای یار دل‌رنجان من  
  عاشقم بر رنج خویش و درد خویش بهر خشنودی شاه فرد خویش