این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۵۲
مثنوی معنوی
| ای که با شیری تو در پیچیدهٔ | بازگو رأیی که اندیشیدهٔ | |||
| مشورت ادراک و هشیاری دهد | عقلها مر عقل را یاری دهد | |||
| گفت پیغمبر بکن ای رأی‌زن | مشورت کَالْمُستَشارُ مُؤتَمَنْ |
منع کردن خرگوش راز را ازیشان
| ۱۰۴۵ | گفت هر رازی نشاید باز گفت | جفت طاق آید گهی گه طاق جفت | ||
| از صفا گر دم زنی با آینه | تیره گردد زود با ما آینه | |||
| در بیان این سه کم جنبان لبت | از ذهاب و از ذهب وز مذهبت | |||
| کین سه را خصمست بسیار و عدو | در کمینت ایستد چون داند او | |||
| ور بگویی با یکی دو الوداع | کُل سِرّ جاوز الاثنینِ شاع | |||
| ۱۰۵۰ | گر دو سه پرنده را بندی بهم | بر زمین مانند محبوس از الم | ||
| مشورت دارند سرپوشیده خوب | در کنایت با غلط‌افکن مشوب | |||
| مشورت کردی پیمبر بسته‌سر | گفته ایشانش جواب و بی‌خبر | |||
| در مثالی بسته گفتی رای را | تا نداند خصم از سر پای را | |||
| او جواب خویش بگرفتی ازو | وز سؤالش می‌نبردی غیر بو |
قصهٔ مکر خرگوش
| ۱۰۵۵ | ساعتی تأخیر کرد اندر شدن | بعد از آن شد پیش شیر پنجه‌زن | ||
| زان سبب کاندر شدن او ماند دیر | خاک را میکند و می‌غرید شیر | |||
| گفت من گفتم که عهد آن خسان | خام باشد خام و سست و نارسان | |||
| دمدمهٔ ایشان مرا از خر فکند | چند بفریبد مرا این دهر چند | |||
| سخت در ماند امیر سست ریش | چون نه پس بیند نه پیش از احمقیش | |||
| ۱۰۶۰ | راه همواریست و زیرش دامها | قحط معنی در میان نامها | ||
| لفظها و نامها چون دامهاست | لفظ شیرین ریگ آب عمر ماست |
