برگه:DowreKamelMasnavi.pdf/۲۰۲

از ویکی‌نبشته
پرش به ناوبری پرش به جستجو
این برگ نمونه‌خوانی نشده‌است.
 

  دانه‌ی مردن مرا شیرین شدست بل هم احیاء پی من آمدست  
  اقتلونی یا ثقاتی لائما ان فی قتلی حیاتی دائما  
  ان فی موتی حیاتی یا فتی کم افارق موطنی حتی متی  
  فرقتی لو لم تکن فی ذا السکون لم یقل انا الیه راجعون  
  راجع آن باشد که باز آید به شهر سوی وحدت آید از تفریق دهر  
  باز آمد کای علی زودم بکش تا نبینم آن دم و وقت ترش  
  من حلالت می‌کنم خونم بریز تا نبیند چشم من آن رستخیز  
  گفتم ار هر ذره‌ای خونی شود خنجر اندر کف به قصد تو رود  
  یک سر مو از تو نتواند برید چون قلم بر تو چنان خطی کشید  
  لیک بی غم شو شفیع تو منم خواجه‌ی روحم نه مملوک تنم  
  پیش من این تن ندارد قیمتی بی تن خویشم فتی ابن الفتی  
  خنجر و شمشیر شد ریحان من مرگ من شد بزم و نرگسدان من  
  آنک او تن را بدین سان پی کند حرص میری و خلافت کی کند  
  زان به ظاهر کو شد اندر جاه و حکم تا امیران را نماید راه و حکم  
  تا امیری را دهد جانی دگر تا دهد نخل خلافت را ثمر  
  جهد پیغامبر بفتح مکه هم کی بود در حب دنیا متهم  
  آنک او از مخزن هفت آسمان چشم و دل بر بست روز امتحان