| | | | | | |
|
تو منی و من توم ای محتشم |
|
تو علی بودی علی را چون کشم |
|
|
معصیت کردی به از هر طاعتی |
|
آسمان پیمودهای در ساعتی |
|
|
بس خجسته معصیت کان کرد مرد |
|
نه ز خاری بر دمد اوراق ورد |
|
|
نه گناه عمر و قصد رسول |
|
میکشیدش تا بدرگاه قبول |
|
|
نه بسحر ساحران فرعونشان |
|
میکشید و گشت دولت عونشان |
|
|
گر نبودی سحرشان و آن جحود |
|
کی کشیدیشان به فرعون عنود |
|
|
کی بدیدندی عصا و معجزات |
|
معصیت طاعت شد ای قوم عصات |
|
|
ناامیدی را خدا گردن زدست |
|
چون گنه مانند طاعت آمدست |
|
|
چون مبدل میکند او سیت |
|
طاعتیاش میکند رغم وشات |
|
|
زین شود مرجوم شیطان رجیم |
|
وز حسد او بطرقد گردد دو نیم |
|
|
او بکوشد تا گناهی پرورد |
|
زان گنه ما را به چاهی آورد |
|
|
چون ببیند کان گنه شد طاعتی |
|
گردد او را نامبارک ساعتی |
|
|
اندر آ من در گشادم مر ترا |
|
تف زدی و تحفه دادم مر ترا |
|
|
مر جفاگر را چنینها میدهم |
|
پیش پای چپ چه سان سر مینهم |
|
|
پس وفاگر را چه بخشم تو بدان |
|
گنجها و ملکهای جاودان |
|