برگه:DowreKamelMasnavi.pdf/۱۸۸

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی نشده‌است.
 

  ای برادر دست وادار از سخن خود خدا پیدا کند علم لدن  
  پس بود خورشید را رویش گواه ای شیء اعظم الشاهد اله  
  نه بگویم چون قرین شد در بیان هم خدا و هم ملک هم عالمان  
  یشهد الله و الملک و اهل العلوم انه لا رب الا من یدوم  
  چون گواهی داد حق کی بود ملک تا شود اندر گواهی مشترک  
  زانک شعشاع و حضور آفتاب بر نتابد چشم و دلهای خراب  
  چون خفاشی کو تف خورشید را بر نتابد بسکلد اومید را  
  پس ملایک را چو ما هم یار دان جلوه‌گر خورشید را بر آسمان  
  کین ضیا ما ز آفتابی یافتیم چون خلیفه بر ضعیفان تافتیم  
  چون مه نو یا سه روزه یا که بدر هر ملک دارد کمال و نور و قدر  
  ز اجنحه‌ی نور ثلاث او رباع بر مراتب هر ملک را آن شعاع  
  همچو پرهای عقول انسیان که بسی فرقستشان اندر میان  
  پس قرین هر بشر در نیک و بد آن ملک باشد که مانندش بود  
  چشم اعمش چونک خور را بر نتافت اختر او را شمع شد تا ره بیافت  
  گفت پیغامبر که اصحابی نجوم ره‌روان را شمع و شیطان را رجوم  
  هر کسی را گر بدی آن چشم و زور کو گرفتی ز آفتاب چرخ نور  
  کی ستاره حاجتستی ای ذلیل که بدی بر نور خورشید او دلیل  
  ماه می‌گوید به خاک و ابر و فی من بشر بودم ولی یوحی الی  
  چون شما تاریک بودم در نهاد وحی خورشیدم چنین نوری بداد  
  ظلمتی دارم به نسبت با شموس نور دارم بهر ظلمات نفوس