| | | | | | |
| |
مرغ پری زد مرورا کور کرد |
|
نک فرو بردش به قعر مرگ و درد |
|
| |
هین به عکسی یا به ظنی هم شما |
|
در میفتید از مقامات سما |
|
| |
گرچه هاروتید و ماروت و فزون |
|
از همه بر بام نحن الصافون |
|
| |
بر بدیهای بدان رحمت کنید |
|
بر منی و خویش‌بین لعنت کنید |
|
| |
هین مبادا غیرت آید از کمین |
|
سرنگون افتید در قعر زمین |
|
| |
هر دو گفتند ای خدا فرمان تراست |
|
بی امان تو امانی خود کجاست |
|
| |
این همی گفتند و دلشان می‌طپید |
|
بد کجا آید ز ما نعم العبید |
|
| |
خار خار دو فرشته هم نهشت |
|
تا که تخم خویش‌بینی را نکشت |
|
| |
پس همی گفتند کای ارکانیان |
|
بی خبر از پاکی روحانیان |
|
| |
ما برین گردون تتقها می‌تنیم |
|
بر زمین آییم و شادروان زنیم |
|
| |
عدل توزیم و عبادت آوریم |
|
باز هر شب سوی گردون بر پریم |
|
| |
تا شویم اعجوبه‌ی دور زمان |
|
تا نهیم اندر زمین امن و امان |
|
| |
آن قیاس حال گردون بر زمین |
|
راست ناید فرق دارد در کمین |
|
