| | | | | | |
|
شیر و گرگ و روبهی بهر شکار |
|
رفته بودند از طلب در کوهسار |
|
|
تا به پشت همدگر بر صیدها |
|
سخت بر بندند بار قیدها |
|
|
هر سه با هم اندر آن صحرای ژرف |
|
صیدها گیرند بسیار و شگرف |
|
|
گرچه زیشان شیر نر را ننگ بود |
|
لیک کرد اکرام و همراهی نمود |
|
|
این چنین شه را ز لشکر زحمتست |
|
لیک همره شد جماعت رحمتست |
|
|
این چنین مه را ز اختر ننگهاست |
|
او میان اختران بهر سخاست |
|
|
امر شاورهم پیمبر را رسید |
|
گرچه رایی نیست رایش را ندید |
|
|
در ترازو جو رفیق زر شدست |
|
نه از آن که جو چو زر جوهر شدست |
|
|
روح قالب را کنون همره شدست |
|
مدتی سگ حارس درگه شدست |
|
|
چونک رفتند این جماعت سوی کوه |
|
در رکاب شیر با فر و شکوه |
|
|
گاو کوهی و بز و خرگوش زفت |
|
یافتند و کار ایشان پیش رفت |
|
|
هر که باشد در پی شیر حراب |
|
کم نیاید روز و شب او را کباب |
|