| | | | | | |
| |
خار بی‌معنی خزان خواهد خزان |
|
تا زند پهلوی خود با گلستان |
|
| |
تا بپوشد حسن آن و ننگ این |
|
تا نبینی رنگ آن و زنگ این |
|
| |
پس خزان او را بهارست و حیات |
|
یک نماید سنگ و یاقوت زکات |
|
| |
باغبان هم داند آن را در خزان |
|
لیک دید یک به از دید جهان |
|
| |
خود جهان آن یک کس است او ابلهست |
|
هر ستاره بر فلک جزو مهست |
|
| |
پس همی‌گویند هر نقش و نگار |
|
مژده مژده نک همی آید بهار |
|
| |
تا بود تابان شکوفه چون زره |
|
کی کنند آن میوه‌ها پیدا گره |
|
| |
چون شکوفه ریخت میوه سر کند |
|
چونک تن بشکست جان سر بر زند |
|
| |
میوه معنی و شکوفه صورتش |
|
آن شکوفه مژده میوه نعمتش |
|
| |
چون شکوفه ریخت میوه شد پدید |
|
چونک آن کم شد شد این اندر مزید |
|
| |
تا که نان نشکست قوت کی دهد |
|
ناشکسته خوشه‌ها کی می‌دهد |
|
| |
تا هلیله نشکند با ادویه |
|
کی شود خود صحت‌افزا ادویه |
|
