| | فازن بالحرة پی این شد مثل | | فاسرق الدرة بدین شد منتقل | |
| | بنده سوی خواجه شد او ماند زار | | بوی گل شد سوی گل او ماند خار | |
| | او بمانده دور از مطلوب خویش | | سعی ضایع رنج باطل پای ریش | |
| | همچو صیادی که گیرد سایه‌ای | | سایه کی گردد ورا سرمایه‌ای | |
| | سایه‌ی مرغی گرفته مرد سخت | | مرغ حیران گشته بر شاخ درخت | |
| | کین مدمغ بر کی می‌خندد عجب | | اینت باطل اینت پوسیده سبب | |
| | ور تو گویی جزو پیوسته‌ی کلست | | خار می‌خور خار مقرون گلست | |
| | جز ز یک رو نیست پیوسته به کل | | ورنه خود باطل بدی بعث رسل | |
| | چون رسولان از پی پیوستنند | | پس چه پیوندندشان چون یک تنند | |
| | این سخن پایان ندارد ای غلام | | روز بیگه شد حکایت کن تمام | |
