این برگ نمونه‌خوانی نشده‌است.
| خاص و عامه از سلیمان تا بمور | زنده گشته چون جهان از نفخ صور | |||
| اهل صورت در جواهر بافته | اهل معنی بحر معنی یافته | |||
| آنک بی همت چه با همت شده | وانک با همت چه با نعمت شده |
| بانگ می‌آمد که ای طالب بیا | جود محتاج گدایان چون گدا | |||
| جود می‌جوید گدایان و ضعاف | همچو خوبان کینه جویند صاف | |||
| روی خوبان ز آینه زیبا شود | روی احسان از گدا پیدا شود | |||
| پس ازین فرمود حق در والضحی | بانگ کم زن ای محمد بر گدا | |||
| چون گدا آیینه‌ی جودست هان | دم بود بر روی آیینه زیان | |||
| آن یکی جودش گدا آرد پدید | و آن دگر بخشد گدایان را مزید | |||
| پس گدایان آیت جود حقند | وانک با حقند جود مطلقند | |||
| وانک جز این دوست او خود مرده‌ایست | او برین در نیست نقش پرده‌ایست |
| نقش درویشست او نه اهل نان | نقش سگ را تو مینداز استخوان | |||
| فقر لقمه دارد او نه فقر حق | پیش نقش مرده‌ای کم نه طبق | |||
| ماهی خاکی بود درویش نان | شکل ماهی لیک از دریا رمان | |||
| مرغ خانه‌ست او نه سیمرغ هوا | لوت نوشد او ننوشد از خدا | |||
| عاشق حقست او بهر نوال | نیست جانش عاشق حسن و جمال | |||
| گر توهم می‌کند او عشق ذات | ذات نبود وهم اسما و صفات |
