این برگ نمونه‌خوانی نشده است.
| خاص و عامه از سلیمان تا بمور | زنده گشته چون جهان از نفخ صور | |||||
| اهل صورت در جواهر بافته | اهل معنی بحر معنی یافته | |||||
| آنک بی همت چه با همت شده | وانک با همت چه با نعمت شده | |||||
| بانگ می‌آمد که ای طالب بیا | جود محتاج گدایان چون گدا | |||||
| جود می‌جوید گدایان و ضعاف | همچو خوبان کینه جویند صاف | |||||
| روی خوبان ز آینه زیبا شود | روی احسان از گدا پیدا شود | |||||
| پس ازین فرمود حق در والضحی | بانگ کم زن ای محمد بر گدا | |||||
| چون گدا آیینه‌ی جودست هان | دم بود بر روی آیینه زیان | |||||
| آن یکی جودش گدا آرد پدید | و آن دگر بخشد گدایان را مزید | |||||
| پس گدایان آیت جود حقند | وانک با حقند جود مطلقند | |||||
| وانک جز این دوست او خود مرده‌ایست | او برین در نیست نقش پرده‌ایست | |||||
| نقش درویشست او نه اهل نان | نقش سگ را تو مینداز استخوان | |||||
| فقر لقمه دارد او نه فقر حق | پیش نقش مرده‌ای کم نه طبق | |||||
| ماهی خاکی بود درویش نان | شکل ماهی لیک از دریا رمان | |||||
| مرغ خانه‌ست او نه سیمرغ هوا | لوت نوشد او ننوشد از خدا | |||||
| عاشق حقست او بهر نوال | نیست جانش عاشق حسن و جمال | |||||
| گر توهم می‌کند او عشق ذات | ذات نبود وهم اسما و صفات | |||||
