این برگ نمونه‌خوانی نشده‌است.
| سالها بر وعده‌ی فردا کسان | گرد آن در گشته فردا نارسان | |||
| دیر باید تا که سر آدمی | آشکارا گردد از بیش و کمی | |||
| زیر دیوار بدن گنجست یا | خانه‌ی مارست و مور و اژدها | |||
| چونک پیدا گشت کو چیزی نبود | عمر طالب رفت آگاهی چه سود |
| لیک نادر طالب آید کز فروغ | در حق او نافع آید آن دروغ | |||
| او به قصد نیک خود جایی رسد | گرچه جان پنداشت و آن آمد جسد | |||
| چون تحری در دل شب قبله را | قبله نی و آن نماز او روا | |||
| مدعی را قحط جان اندر سرست | لیک ما را قحط نان بر ظاهرست | |||
| ما چرا چون مدعی پنهان کنیم | بهر ناموس مزور جان کنیم |
| شوی گفتش چند جویی دخل و کشت | خود چه ماند از عمر افزون‌تر گذشت | |||
| عاقل اندر بیش و نقصان ننگرد | زانک هر دو همچو سیلی بگذرد | |||
| خواه صاف و خواه سیل تیره‌رو | چون نمی‌پاید دمی از وی مگو | |||
| اندرین عالم هزاران جانور | می‌زید خوش‌عیش بی زیر و زبر | |||
| شکر می‌گوید خدا را فاخته | بر درخت و برگ شب نا ساخته | |||
| حمد می‌گوید خدا را عندلیب | کاعتماد رزق بر تست ای مجیب | |||
| باز دست شاه را کرده نوید | از همه مردار ببریده امید | |||
| همچنین از پشه‌گیری تا به پیل | شد عیال الله و حق نعم المعیل |
