برگه:DowreKamelMasnavi.pdf/۱۲۱

از ویکی‌نبشته
پرش به ناوبری پرش به جستجو
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
دفتر اول
۱۱۳
 

  سال‌ها بر وعدهٔ فردا کسان گرد آن در گشته فردا نارسان  
  دیر باید تا که سرّ آدمی آشکارا گردد از بیش و کمی  ۲۲۸۰
  زیر دیوار بدن گنجست یا خانهٔ مارست و مور و اژدها  
  چونک پیدا گشت کو چیزی نبود عمر طالب رفت آگاهی چه سود  

در بیان آنکه نادر افتد که مریدی در مدعی مزور اعتقاد بصدق بندد که او کسیست و بدین اعتقاد بمقامی برسد که شیخش در خواب ندیده باشد و آب و آتش او را گزند نکند و شیخش را گزند کند ولیکن بنادر باشد

  لیک نادر طالب آید کز فروغ در حق او نافع آید آن دروغ  
  او بقصد نیک خود جایی رسد گرچه جان پنداشت و آن آمد جسد  
  چون تحری در دل شب قبله را قبله نی و آن نماز او روا  ۲۲۸۵
  مدعی را قحط جان اندر سِر است لیک ما را قحط نان بر ظاهرست  
  ما چرا چون مدعی پنهان کنیم بهر ناموس مزور جان کنیم  

صبر فرمودن اعرابی زن را و فضیلت صبر و فقر گفتن با زن خود

  شوی گفتش چند جویی دخل و کشت خود چه ماند از عمر افزونتر گذشت  
  عاقل اندر بیش و نقصان ننگرد زآنک هر دو همچو سیلی بگذرد  
  خواه صاف و خواه سیل تیره‌رو چون نمیپاید دمی از وی مگو  ۲۲۹۰
  اندرین عالم هزاران جانور می‌زید خوش‌عیش بی زیر و زبر  
  شکر می‌گوید خدا را فاخته بر درخت و برگِ شب ناساخته  
  حمد میگوید خدا را عندلیب کاعتماد رزق بر تست ای مجیب  
  باز دست شاه را کرده نوید از همه مردار ببریده امید  
  همچنین از پشه‌گیری تا بپیل شد عیال الله و حق نعم المعیل  ۲۲۹۵