برگه:DowreKamelMasnavi.pdf/۱۱۸

۱۱۰

مثنوی معنوی

 

---

تفسیر دعای آن دو فرشته که هر روز بر سر هر بازاری منادی میکنند که «اللهم اَعْط کُلَّ منفق خَلفاً اللهم اعط کل ممسک تلفاً» و بیان کردن آن که آن منفق مجاهد راه حق است نی مسرف راه هوا

	گفت پیغمبر که دایم بهر پند			دو فرشتهٔ خوش منادی میکنند
	کای خدایا منفقانرا سیر دار			هر درمشان را عوض ده صدهزار
۲۲۲۵	ای خدایا ممسکان را در جهان			تو مده الا زیان اندر زیان
	ای بسا امساک کز انفاق به			مال حق را جز بامر حق مده
	تا عوض یابی تو گنج بیکران			تا نباشی از عداد کافران
	کاشتران قربان همی‌کردند تا			چیره گردد تیغشان بر مصطفا
	امر حق را باز جو از واصلی			امر حق را در نیابد هر دلی
۲۲۳۰	چون غلام یاغیی کو عدل کرد			مال شه بر یاغیان او بذل کرد
	در نبی انذار اهل غفلتست			کان همه انفاقهاشان حسرتست
	عدل این یاغی و داداش نزد شاه			چه فزاید دوری و روی سیاه
	سروران مکه در حرب رسول			بودشان قربان باومید قبول
	بهر این مؤمن همی‌گوید ز بیم			در نماز اهد الصراط المستقیم
۲۲۳۵	آن درم دادن سخی را لایقست			جان سپردن خود سخای عاشقست
	نان دهی از بهر حق نانت دهند			جان دهی از بهر حق جانت دهند
	گر بریزد برگهای این چنار			برگ بی‌برگیش بخشد کردگار
	گر نماند از جود در دست تو مال			کی کند فضل الهت پای‌مال
	هرک کارد گردد انبارش تهی			لیکش اندر مزرعه باشد بهی
۲۲۴۰	وآنک در انبار ماند و صرفه کرد			اشپش و موش حوادثهاش خورد