برگه:DowreKamelMasnavi.pdf/۱۱۴

 

---

	همچنان کز بیم آدم دیو و دد		در جزایر در رمیدند از حسد
	هم ز بیم معجزات انبیا		سر کشیده منکران زیر گیا
	تا به ناموس مسلمانی زیند		در تسلس تا ندانی که کیند
	همچو قلابان بر آن نقد تباه		نقره می‌مالند و نام پادشاه
	ظاهر الفاظشان توحید و شرع		باطن آن همچو در نان تخم صرع
	فلسفی را زهره نه تا دم زند		دم زند دین حقش بر هم زند
	دست و پای او جماد و جان او		هر چه گوید آن دو در فرمان او
	با زبان گر چه تهمت می‌نهند		دست و پاهاشان گواهی می‌دهند

	سنگها اندر کف بوجهل بود		گفت ای احمد بگو این چیست زود
	گر رسولی چیست در مشتم نهان		چون خبر داری ز راز آسمان
	گفت چون خواهی بگویم آن چه‌هاست		یا بگویند آن که ما حقیم و راست
	گفت بوجهل این دوم نادرترست		گفت آری حق از آن قادرترست
	از میان مشت او هر پاره سنگ		در شهادت گفتن آمد بی درنگ
	لا اله گفت و الا الله گفت		گوهر احمد رسول الله سفت
	چون شنید از سنگها بوجهل این		زد ز خشم آن سنگها را بر زمین

	باز گرد و حال مطرب گوش‌دار		زانک عاجز گشت مطرب ز انتظار
	بانگ آمد مر عمر را کای عمر		بنده‌ی ما را ز حاجت باز خر