برگه:Deewan-e-Masood-Saed-Salman.pdf/۷۵

مسعود سعد

۴

 

	از ساقیی چو ماه سما جام باده خواه			بر لحن و نغمهٔ صنمی چون مه سما
	زانشادی و طرب که دو رخسار او گلست			بر حسن او بهشت زمان میکند ثنا
	اندر بر و کنار وی آن سرو لعبتی			اندر بهار بزم چو بلبل زند نوا
	نالان شود بزاری چوندست نازکش			در چشم گرد او زند انگشت گردنا
	تا طعبا مراتب دارند مختلف			آبست بر زمین و اثیر است بر هوا
	بادت چهار طبع بقوت چهار طبع			کرده بذات اصلی در کالبد بقا
	همچون هوا هوای تو بر هر شرف محیط			همچون اثیر اثیر بزرگیت با سنا
	همچون زمین زمین مراد[۱] تو اصل بر			چون آب آب دولت تو مایه صفا

☆(در ستایش محمود شاه)☆

	شاها جهان شاهی و شاه جهانیا			در چشم جور و عدل پدید و نهانیا
	بایسته‌تر بخسروی اندر ز دیده‌ای			شایسته‌تر به مملکت اندر زجانیا
	همچون زمین بحلمی و چون آسمان بقدر			نه بیش از زمین و بر از آسمانیا
	عقل و روان بلطف نیابد همی ترا			گوئی که عقل دیگر و دیگر روانیا
	روشن به تست سنت و آئین خسروی			تازه به تست رسم و ره پهلوانیا
	گر مذهب تناسخ اثبات گرددی			من گویمی تو بیشک نوشین روانیا
	گویم[۲] مگر که صورت عقلی عیان شده			چون بنگرم بعقل و حقیقت همانیا
	گوئی صفات ایزدی اندر صفات تست			کایدون فزون ز وهم و برون از گمانیا
	برندهٔ نیازی گوئی که دولتی			دارندهٔ زمینی گوئی زمانیا
	با هر کسی چو با تن مهجور وصلتی			در هر دلی چو در دل مجرم امانیا
	شاها نظام یابد هندوستان کنون			زان خنجر زدوده هندوستانیا
	صاحبقران تو باشی و اینک خدایگان			دادت بدست خاتم صاحبقرانیا
	تا مملکت بماند تو جاودان بمان			اندر میان مملکت جاودانیا

---

1. خ. ل - ثنای
2. خ. ل - گوئی