۸ – مجمعالجزائر بحرین جزء خاک کشور ایران است، و تا اواخر قرن سیزدهم هجری که بیگانگان بلطائف الحیل در آن نفوذ پیدا کردهاند از توابع ایالت فارسی بوده است. بنابراین بحرانیها ایرانی و فارسی هستند، و از آنجا فقهاء و علماء بسیار برخاستهاند که بایستی شرح حالشان در این کتاب بیاید،
با کمال تأسف نگارنده از آن دسته علمائی که در بحرین متولد شده و زیسته و مردهاند اطلاع کافی در دست ندارد اما یکعده از آنها که بعلت داشتن مذهب شیعی دوازده امامی بفارس مهاجرت کرده و در بوشهر و شیراز و سایر نقاط فارس هموطن گشته و همانجا وفات یافتهاند ترجمه آنها را آوردهام -
۹ – راجع باغلاط چاپی کتاب (که فعلا در ایران کتابی از آن مصون نیست!) با آنکه شخصاً با دقت کافی تصحیح میکردهام باز اشتباهاتی روی داده است - از قبیل: گذاردن ترجمه آزاد قبل از آرزو، و آیةاللهزاده پیش از «آهنک» و حاشیه صفحه ۴۲۷ در صفحه ۴۲۵ و بعکس - و اشتباه در پارهای از اشعار عربی و فارسی و پس و پیش شدن کلمات مانند حرف اضافه « در » که در صفحهٔ ۴۸۳ بجای اینکه در اول سطر نهم قرار گیرد در اول سطر هشتم گذاشته شده و مفهوم عبارت را تغییر داده است – و از این قبیل اشتباهات – برای دفع آنها خواستم مثل سائر مؤلفین « غلطنامه » بنویسم ولی دیدم در اینکار پرزحمت اندک فائدهای متصور نیست و بتجربه ثابت شده است که خوانندگان قبل از مطالعه در صدد تصحیح اغلاط بر نمیآیند –
بنابراین از اینکار بیهوده سر باز زدم و امیدوارم که خوانندگان محترم خود ملتفت این اغلاط بشوند و اگر دقت داشتند تصحیح فرمایند –
۱۰ – بعللی که از اختیار مؤلف خارج بوده از چاپ تصاویر زنان شاعره و فاضله در کتاب خودداری شده است و بدینوسیله از آنان معذرت میخواهم.
در خاتمه از ذکر این نکته ناگزیرم که من هیچوقت ادعا نمیکنم که این کتاب از هر حیث کامل و عاری از نقص است – و عقیده دارم که این ادعا از هیچ