میدارد و در موقع بدتر ازین بکار میبرد.
جناب ملا اینکعلی – بگمان من پس دادن این اشیاء همانطور که جناب خرمگس فرمودند غلط و نوعی از اعانت بر اثم است.
دمدمی – احنست احسنت، صحیح است، درست فرمودند.
آزادخان – آیا ببینم که این اشیاء را حضرت والا برای چه بجناب دخو میدهند اگر برای اینست که جناب دخو محتاج استکه اینطور نیست و عجالة بقدر بخور و نمیری، از راه روزنامهنویسی تحصیل میکند، و اگر برای کمک بمعارف است آنهم بهترش این بود که حضرت حکمران در همان قلمرو و حکومت خودشان دوسه نفر از اطفال یتیم بیبانی را انتخاب میفرمودند و از منافع سالیانهٔ این مبلغ ایشان را بتحصیل وامیداشتند.
جناب ملا اینکعلی – چه ضرر دارد که بگوییم قصدشان همان کمک بمعارف بوده است ولی اینکه میفرمایید بهتر این بود که اطفال یتیم را تربیت میکرد تمیز این مطلب بسته بنظر عرف است و بعقیدهٔ من کمک بروزنامه را در عرف بهتر از کمک باطفال یتیم بدانند زیرا که روزنامه میتواند هزاران نفر را بترتیب اطفال یتیم و بیبانی وادار کند در صورتیکه تربیت دوسه نفر طفل محدود و فایدهاش کمتر است.
دمدمی – بنده که سواد درستی ندارم و عبارات آقا را نمیفهمم ولی بنظر من آقا صحیح فرمودند، احسنت احسنت.
اویارقلی – ولی رأی بنده اینست که در عرف تربیت اطفال را بر کمک بروزنامه ترجیح بدهند زیرا که روزنامهها عجالة خرج و دخل میکنند و احتیاجی بکمک ندارند ولی اطفال فقیر در مملکت زیاد است که کمال احتیاج را بکمک دارند پس بهتر این بود که چند نفر طفل را با این وجه تربیت میکردند تا اسباب تشویق سایر رجال