چیزی که هست در بابیگری و بهائیگری نیز گره های دیگری هست .از اینرو کسانی که از شیعیگری گریخته، بابی یا بهایی میشوند کمتر یکی پایدار میمانند .بارها شده که بشیعیگری بازگشته یا بیکبار بیدین گردیده اند .بهائیان که اکنون هستند بیشترشان فرزندان بابیان و بهائیان پیشگام میباشند .یکدسته هم از جهودیگری یا از زردشتیگری بآنان پیوسته اند که میباید گفت از دست پندارهای کهن کیشهای خود بتنگ آمده پناه به این پندارهای تازه آورده اند.
از کسانی که ببابیگری رفته و از آن بازگشته اند یکی میرزا آقاخان کرمانی و دیگری همشهری او میرزا احمد روحیست .اینان بجزیره قبرس رفته اند و میرزا آقاخان خواهر ازل را بزنی گرفته .کتاب «هشت بهشت» که تاریخ بابیگریست از یکی از اینهاست .با اینحال هر دو از بابیگری برگشته اند که در پایان زندگانیشان از شاگردان سید جمال الدین اسدآبادی شمرده میشده اند و بهمین نام کشته شده اند.[۱]
شیخ احمد روحی
شیخ احمد همشهری میرزا آقاخان و همراه او میبوده .این
نیز بقبرس رفته و خواهر ازل را گرفته بوده .این نیز سپس از
ازلیگری بازگشته و بنام اینکه از پیروان سیدجمال میباشد،
همراه میرزا آقاخان و خبیرالملک در تبریز کشته شده اند.
- ↑ برای شناختن داستان ایشان بخش یکم تاریخ مشروطه دیده شود.
