برگه:BAHAYIGARI b2.pdf/۱۹

بهائی‌گری/ احمد کسروی

 

	لمعات وجهک اشرقت			و شعاع طلعتک اعتلی
	ز چه روالست بربکم			نزنی بزن که بلی بلی
	ز جواب طبل الست او			ز ولا چو کوس بلا زدند
	همه خیمه زد بدر دلم			سپه غم و حشم بلا
	چه خوش آنکه آتش حیرتی			ز نیم به قله طور دل
	فصککته و جلعته			متد کد کا متزلزلا
	پی خوان دعوت عشق او			همه شب ز خیل کروبیان
	رسد این سفیر مهیمنی			که گروه غمزده الصلا
	من و وصف آن شه خوبرو			که زدند صلای بلا برو
	بنشاط و قهقهه شد فرو			که انا الشهید به کربلا
	چو شنید ناله مرگ من			پی ساز من شده برگ من
	فمشی الا مهر ولا			و یکی علی مجلجلا
	هله ای گروه امانیان			بکشید هلهله این زمان
	که ظهور دلبر ما عیان			شده فاش و ظاهر و برملا
	گرتان بود طمع لقا			ورتان بود هوس بقا
	ز وجود مطلقه مطلقا			بر آن صنم بشوید لا
	تو کمان کشیده و در کمین			که زنی به تیر من حزین
	همه غمم بود از همین			که خدا نکرده کنی خطا
	تو که فلس ماهی حیرتی			چه زنی ز بحر وجود دم
	بنشین چو طوطی و دمبدم			بشنو خروش نهنگ لا

‫درس خواندن قره‌العین چنین بوده: ‬پدر او حاجی ملاصالح و عموهایش حاجی ملامحمدتقی و حاجی ملاعلی‬ ‫از مجتهدان بزرگ آنزمان بوده‌اند و در قزوین دستگاهی بزرگ داشته‌اند‪ .‬دو مدرسه در پهلوی خانه‌هاشان بنیاد‬ ‫گزارده بوده‌اند‪ ،‬یکی بزرگ برای طلبه‌ها و دیگری کوچک برای فرزندان و بستگان خودشان (که این مدرسه‌ها ‫اکنون هم برپاست و نویسنده آنها را دیده‌ام). ‬‬ ‫ملامحمدتقی همانست که هنگامیکه شیخ احمد احسایی بقزوین آمده بود او را تکفیر کرد و هیاهوی بزرگی ‫در سراسر ایران براه انداخت‪ .‬با اینحال برادرش حاجی ملاعلی و یکی از خویشانش حاجی ملا عبدالوهاب از‬ ‫شاگردان شیخ احمد و از پیروان او میبودند (ملاعلی سپس از پیروان باب نیز گردید). ‬‬

‫قره‌العین از بچگی درس خوانده و چون همیشه در میانه عموها و عموزادگان و پدر و برادرانش که گروهی ‫میبودند «مباحثه‌ها» میرفته از آنها بهره جسته‪ .‬چون مدرسه کوچک خانوادگی بخانه‌شان پیوسته و در میانه راهی باز