برگه:Anvari poems.pdf/۹۱

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی نشده‌است.
  هرکجا خطبه شد به نام و بیانش نطق را دست بر دهان باشد  
  ای قضا قدرتی که با حزمت کوه بی‌تاب و بی‌توان باشد  
  رایتت آیتی که در حرفش فتح تفسیر و ترجمان باشد  
  می‌نگویم که جز خدای کسی حال گردان و غیب‌دان باشد  
  گویم از رای و رایتت شب و روز دو اثر در جهان عیان باشد  
  رای تو رازها کند پیدا که ز تقدیر در نهان باشد  
  رایتت فتنها کند پنهان که چو اندیشه بی‌کران باشد  
  لطفت ار مایه‌ی وجود شود جسم را صورت روان باشد  
  باست ار بانگ بر زمانه زند گرگ را سیرت شبان باشد  
  نبود خط روزیی مجری که نه دست تو در ضمان باشد  
  نشود کار عالمی به نظام که نه پای تو در میان باشد  
  در جهانی و از جهان پیشی همچو معنی که در بیان باشد  
  آفرین بر تو کافرینش را هرچه گویی چنین چنان باشد  
  روز هیجا که از درخشش سنان گرد راکسوت دخان باشد  
  در تن اژدهای رایتهات باد را اعتدال جان باشد  
  شیر گردون چو عکس شیر در آب پیش شیر علم‌ستان باشد  
  هم عنان امل سبک گردد هم رکاب اجل گران باشد  
  هر سبو کز اجل شکسته شود بر لب چشمه‌ی سنان باشد  
  هر کمین کز قضا گشاده شود از پس قبضه‌ی کمان باشد  
  اشک بر درعهای سیمابی نسخت راه کهکشان باشد  
  چون بجنبد رکاب منصورت آن قیامت که آن زمان باشد  
  هر که راشد یقین که حمله‌ی تست پای هستیش بر گمان باشد  
  روح روح الامین در آن ساعت نه همانا که در امان باشد  
  نبود هیچکس بجز نصرت که دمی با تو همعنان باشد  
  هر مصافی که اندرو دو نفس تیغ را با کفت قران باشد  
  صد قران طیر و وحش را پس از آن فلک از کشته میزبان باشد