برگه:کتاب مفاتیح الجنان.pdf/۱۸

پس می‌گویی سُبْحَانَکَ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا جَمِیعا فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ کُلَّهَا جَمِیعا إِلا أَنْتَ: پس نافله مغرب را بجا می‌آوری و آن چهار رکعت است به دو سلام و تکلم مکن ما بین آنها و شیخ فرموده که روایت شده که در رکعت اول سوره قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ بخوانند و در رکعت دوم قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و در دو رکعت دیگر هر چه خواسته باشند و روایت شده که حضرت امام علی النقی علیه السلام در رکعت سوم سوره حمد و اول سوره حدید می‌خواند تا وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ و در رکعت چهارم حمد می‌خواند و آخر سوره حشر یعنی از لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْءَانَ تا آخر سوره و مستحب است که بخوانند در سجده آخر نوافل در هر شب و خصوصا در شب جمعه هفت مرتبه اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اسْمِکَ الْعَظِیمِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلا الْعَظِیمُ و چون از نافله فارغ شدی پس هر چه می‌خواهی تعقیب می‌خوانی و می‌گویی ده مرتبه مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ پس می‌گویی اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ‌] فِی دَارِ السَّلامِ وَ جِوَارَ [جِوَارِ] نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ: و می‌خوانی ما بین نماز مغرب و عشا نماز غفیله را و آن دو رکعت است در رکعت اول بعد از حمد می‌خوانی وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَی فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ و در رکعت دوم بعد از حمد می‌خوانی وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُهَا إِلا هُوَ وَ یَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلا یَعْلَمُهَا وَ لا حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یَابِسٍ إِلا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ پس دستها را به قنوت برمی‌داری و می‌گویی اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَفَاتِحِ الْغَیْبِ الَّتِی لا یَعْلَمُهَا إِلا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا بجای این کلمه حاجت ذکر می‌کنی پس می‌گویی اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقَادِرُ عَلَی طَلِبَتِی تَعْلَمُ حَاجَتِی فَأَسْأَلُکَ