در امتیازات مخصوصه و پاداش خدمات صاحب‌منصبان و افراد لشکر شک و شبهه نیست و محقق است که حافظ و حارس هر دولت و ملّتی قشون آن دولتست و این طبقه علاوه بر تحمل مشقت و سختی و زحمت سفرها و دوری از بلاد و اوطان و اقوام و اقارب خود جان و عمر خود را برای حفظ و حراست دولت و ملّت و امنیّت و انتظام حدود مملکت بذل و صرف مینماید پس برتری و تفوق و امتیاز و اختصاص طبقه لشکر بر سایر طبقات مردم بدلایل عقلیّه و نقلیّه ثابت و مسجّل است و برای ترغیب و تشویق افراد لشکر بهترین تدبیری که بکار برده‌اند و باید برد این است که شخص او را محترم بدارند و امتیازات مخصوصی برای او قرار دهند و آن امتیازات را بحدّی با شان و عظم نکاه دارند که از صاحب منصبان بزرک کرفته تا افراد لشکر دادن جان خود را برای رسیدن به آن امتیازات حقیر شمارند بنابراین دولت عامّه قشونرا کرامی خواهد داشت
و در هر موردی بر سایر طبقات نوکر و رعیّت مقدم و مرجّح خواهند بود
