بسم الله الرحمن الرحیم
مجمع التواریخ
حمد و ستایش بی قیاس مرمعبودی را که بواسطه روشنی و صبای شریعت رسل و انبیاء مشتی افتادگان رادی حیرت را راهنمائی سرحد نجات و فلاح نموده و سپاس بیحد مر آفریدگاری را که کشتی نشستگان بحرحیات بی بقا را بمعاونت عقاب دوربین ایمان] بساحل امن و امان رسانیده
خرد را گر نبخشد روشنائی
و بماند تا ابد در تیره راتی
و درود بی عد مر مسند نشین اورنگ رسالت و اصطفاء صلی الله علیه و آله
چراغ افروز فانوس زبرجد فروغ شش جهت یعنی محمد
را باد که براهنمائی آل طاهرین او از گرد باد ظلمانی حوادث دست توسل بر دامان استشفاع و هدایت آنها زده خود را بمقصود اصلی توان رسانید .
أما بود چون از مورخان تواریخ که من ابتدای فتور و شورش افاغنه غلزهٔ قندهار که در سنه یک هزار ریک صد و بیست (۱۱۲۰) هجری حادث شده لغایت حال که تاریخ یک هزار و دو صد و هفت (۱۲۰۷) هجریست أحدی أسباب آغاز شورش و افساد جماعت افاغنه غلزة و ابدالی و بعضی از وقایع و سوانح متنوعه بعد از آن را در رشته تحریر مندرج نساخته مگر میرزا مهدیخان مؤلف تاریخ نادری که بعضی از احوالات را بنا بر مصلحت و هوای دقت در نهایت خفت و ناهمواری و اختصار و غبر واقع ذکر نمود. بناء علیه ابن ابجد خوان دبستان نادانی و هیچمدان بوستان سخندانی محمد خلیل بن سلطان داود میرزا ابن شاه سلیمان الحسینی الموسوی الصفری انارانش برهانهم ، باوجود عدم استحضار از کیفیت حالات و دستیاب نشدن نسخه کامل از روی نسخه هایی که فضالت پناه مرحوم میر محمد علی مشهور بفاضل که در اواخر
