و در سال ۱۲۷۸ قمری ملقب به صنیعالملک شد و این شغل، تا سال ۱۲۸۲ قمری، که نامبرده، در پنجاه سالگی، بمرض سکته، دار فانی را وداع نمود بعهده او بود. ناصرالدین شاه فن نقاشی را نزد همین صنیع الملک آموخته است.
ابوالحسن شاهزاده ابوالحسن میرزا معروف به شیخالرئیس و متخلص به حیرت پسر محمد تقی میرزا حسامالسلطنه پسر هشتم فتحعلیشاه قاجار بوده و شیخالرئیس از فضلاء – ادباء و خطبای قاجاریه است که در سال ۱۲۶۴ هجری قمری در تبریز متولد و در سال ۱۳۳۶ قمری در تهران در گذشت و در صحن حضرت عبدالعظیم حسنی[۱] در ایوان مقبره ناصرالدین شاه مدفون شد. شیخ الرئیس بر حسب وصیتی که کرده بود ابتداء قرار بر این بود که در مشهد دفن شود لکن بواسطه بدگوئیهایی که مکرر در سر منبر در
شیخالرئیس میرزا غلامحسین نیشابوری متخلص به حکیم شفائی |
ابوالحسن میرزا شیخالرئیس |
مجالس نسبت به آخوند ملا محمد کاظم خراسانی هروی ایراد کرده بود حاج میرزا محمد معروف به آقازاده پسر آخوند که در خراسان مرجعیت تام و نفوذ زیادی داشت بتهران تلگراف نمود که اگر نعش شیخالرئیس بمشهد آورده شود دستور میدهم که آنرا بسوزانند از این جهت در تهران دفن گردید. شیخالرئیس در مدت حیات خود کوشید که بجایی برسد لکن حنایش چندان رنگ حسابی نمیگرفته و در هر شهری که وارد میشده مردود و مورد طعن مردم و مخصوصاً روحانیون واقع میشده است. میرزا عبدالوهابخان آصفالدوله شیرازی که از سال ۱۳۰۱ تا ۱۳۰۳ قمری والی خراسان بود قصد داشت که شیخالرئیس را توقیف کند
- ↑ شهر ری ۶ کیلومتری تهران.