 |
حاج سید ابوالحسن اصفهانی |
ابوالحسن حاج سیدابوالحسن اصفهانی، از علمای روحانی و از مراجع تقلید شیعه اثنی عشریه و اصلا از سادات موسوی بهبهانی بوده، و در سال هزار و دویست و هفتاد و هفت (۱۲۷۷) هجری قمری، در قریه مدیسیه لنجان اصفهان تولد یافته، تحصیلات اولیه خود را، در اصفهان، در مدرسه نمیآورد، بانجام رساند و از محضر ابوالمعالی کرباسی[۱] استفاده کرده سپس به نجف رفته و در آنجا مجتهد جامع‌الشرائط شد نامبرده از اجله شاگردان مرحومین آخوند ملا محمد کاظم خراسانی هروی و میرزا محمد تقی شیرازی بشمار میرفته است. رساله علمیه آن مرحوم موسوم است به صراط النجات. وفاتش در روز دوشنبه نهم ذی الحجه هزار و سیصد و شصت و پنج قمری برابر با سیزدهم آبان ماه هزار وسیصد و بیست و پنج خورشیدی، در کاظمین عراق، در سن ۸۸ سالگی اتفاق افتاد؛ و چون در زمان حیاتش، در میان علمای شیعه، کسی نبود که مرجعیت تام داشته باشد و او تنها مرجع مسلم بود، از این جهت شهرت و اهمیت زیادی پیدا کرد.
ابوالحسن حاج ابوالحسن اصفهانی معمارباشی، ملقب به صنیع‌الملک، در حدود سال ۱۲۴۵ قمری متولد، و در سال ۱۳۰۵ قمری در گذشت. پس از اینکه محمد ابراهیم خان معمارباشی، دائی کامران میرزا نائب‌السلطنه، وزیر نظام و حاکم تهران شد؛ سمت معمارباشیگری سلطنتی در سال ۱۳۰۰ قمری بحاج ابوالحسن محول گردید و بعد، در سال ۱۳۰۳ قمری، ترقی کرده اداره بناخانه، که جزء ادارات امین السلطان بود، بوی واگذار شد. و بواسطه داشتن این سمت خیلی متمول گردید و دختر خود، ربابه نام، را بزنی ناصرالدینشاه داد. ناصرالدینشاه، بر خلاف همیشه، که از جماعت زنان، مخصوصاً زنهای جوان، خوشش میآمد؛ بمحض دیدنش از او خوشش نیامد فوراً او را مطلقه نمود، و پس از اینکه بخانه پدر برگشت، رقباء او و مردم بیعار و بیکار، اشعار رکیک و مستهجنی، برای این دختر بیچاره، ساخته و مردم در ملاء عام و مطربها در مجالس میخواندند. از آثار خیریه حاج ابوالحسن معمار بنای مسجد و مدرسه محکم و عالی است در تهران نزدیک امامزاده یحیی، پس از مرگش ناصرالدینشاه خواست که اموال او را تصاحب کند فقط به نقدینه
- ↑ میرزا محمد، معروف به میرزا ابوالمعالی، متوفی ۱۳۱۵ ه. ق. کوچکترین فرزند حاج محمد ابراهیم کرباسی خراسانی هروی، از علمای بزرگ عالم تشیع (متوفی ۱۲۶۱ قمری) بوده است.
