مقرب مظفرالدین شاه و محمد علیشاه بوده و از سال ۱۳۲۵ قمری برابر با ۱۲۸۶ خورشیدی ببعد چهار بار نخستوزیر و وزیر کشور (در ۱۶ شهریور ۱۲۸۸ – ۱۷ خرداد – ۲ تیر و ۱۵ دی ۱۲۸۷ خ.) بوده است در کابینه دوم او (۷ جمادی اولالی ۱۳۲۶ قمری برابر با ۱۷ خرداد ۱۲۸۷ خ.) که از افرادی از قبیل حسن مستوفیالممالک – مرتضی قلی خان صنیعالدوله – حسن مشیرالدوله و حسین مؤتمنالملک تشکیل یافته بود محمد علی شاه مجلس را بتوپ بست و عدهای از نمایندگان و افراد سرشناس و متنفذ را دستگیر و جمعی از آنان را کشت. عده ای را تبعید و بقیه را زندانی نمود و پس از توپ بستن مجلس و دستگیری عدهای مستوفیالممالک
میرزا احمدخان مشیرالسلطنه
و صنیع الدوله از کار کناره کردند و بجای آنان امیر بهادر جنگ و قوامالدوله[۱] انتخاب و وارد کابینه شدند در سال ۱۳۲۷ قمری پس از فتح تهران و خلع محمدعلی شاه از سلطنت عدهای از ترس جان بسفارت روس پناهنده شدند لکن مشیرالسلطنه بسفارت عثمانی (ترکیه) پناهنده شد. پس از تشکیل هیئت مدیره ۱۲ نفری و پایان انتخابات برای دوره دوم مجلس عفو عمومی اعلام گردید لیکن مستثنیاتی برای سه نفر امیربهادر جنگ – سعدالدوله – مشیرالسلطنه قائل شدند. پس از گرفتن تأمین جانی برای خود از سفارت بیرون آمده در خانه خود گوشهگیری را اختیار نمود و در این باب در کتاب انقلاب ایران تألیف ادوارد براون چنین نوشته شده: «مشیرالسلطنه از قرار معلوم آزادی خود را با پرداخت شصت هزار تومان خریده. در سال
- ↑ میرزا محمد علیخان.