این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
⬤ محمدتقی بهار بسال ۱۳۰۴ قمری در مشهد بدنیا آمد. از خردی در خانهٔ پدرش که شاعر بود، با شعر آشنا شد و از ۱۸ سالگی نزد ادیب نیشابوری، که مردی ادیب و شاعر بود به تحصیل فنون ادب پرداخت.
از جوانی وارد زندگی اجتماعی و سیاسی شد و در کشاکش محمدعلیشاه با مجلس بیاری آزادیخواهان برخاست و تا اردیبهشت ۱۳۳۰ که بدرود زندگی گفت، هیچگاه از این ره باز نماند.
بهار در نظم و نثر استادی بی‌همتا و همطراز بزرگان ادب زبان فارسی بود. عمر او به روزنامه‌نویسی و سیاست و شاعری گذشت، چند بار نیز حبس و تبعید شد. چند بار هم به وکالت مجلس و وزارت رسید. «تاریخ احزاب سیاسی» و کتاب «سبک‌شناسی» از آثار برجستهٔ اوست، دیوان بهار شامل مثنوی‌ها، قطعات، غزلیات، رباعیات و تصنیف‌هاست که در دو جلد منتشر شده است ⬤⬤⬤
بهای هر دورهٔ سه جلدی ۴۱۵ ریال |
| سازمان کتابهای پرستو وابسته به مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر |
