برگه:سبک‌شناسی، جلد ۱.pdf/۶۲

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی نشده‌است.
– ۳۰ –

< ۲۱ ـ ب ـ و میلا: متونی در لهجه طالشی در ۱۹۳۰ بروسی ۲۲ ۔ زوکوفسکی: اسنادی در لهجه های ایرانی ج ۱ – ۱۸۸۸ - ج ۲ - ۱۹۲۲ شامل: زبانهای سمنانی رسنگسری و شهمیرزادی . اصفهانی ۔۔ سدهی ۔۔ کزی ۔ کفرونی شیرازی ۔ سیوندی- عبدویی گورانی۔ طالش دشتی یهودیهای کاشان ده تجریشی ۲۳ - ابراهیمیان: لهجه یهودیهای همدان ۱۰- قدیمترین آثار زبان ایران مور خان اسلامی نوشته اند نخستین کسی که بزبان پارسی سخن گفت «کیومرث» بود و معلومست که این سخن افسانه بیش نیست. اما آنچه تا امروز از روی آثار صحیح و تاریخی بدست آمده است قدیمترین کلامی از زبان ایرانی که در دست ما میباشد همان سخنان اشوزرتشت سپیتمان است که در سرودهای دینی را به مندرج است و بعداز آن قسمتهای قدیمی اوستا که غالب آنها نیز نظام است نه نثر۔ گانه بزبانیست که آریائیهای هند نزدیک بدان زبان کتب دینی و ادبی قدیم خود را تألیف و نظم نموده اند . نام کتاب زردشت چنانکه گذشت «او پستاک» بود و گاهی از آن کتاب بعبارت «دین» تعبیر می شده است . مخصوصاً در کتاب پهلوی «بندهشن» بجای اوستا همه جا «دین» آمده است ،و خط اوستایی راهم بدین مناسبت هدین د پیور به ، گویند ، یعنی خط دین، و در « دینکرت » وسایر کتب هر جا که گوید « زردشت دین آورده . مرادش اوستا است۲ دیگر کتیبه هایی است که از هخامنشیان باقی مانده است که مهمترین آنها کتیبه بهستان - بیستون میباشد و ما اینک اشاراتی بمجموع کتیبه های سنگی و سفالی مینمائیم ۱ - کلمة « زبان » درین صورت از لحاظ اصطلاح نیست ، چه بعضی از آنها و زبان » و بعضی لهجه است ۲ – دین بزبان اوستانی « دمنه » و بزبان پهلوی « دین » بیاء مجهول است و عرب دین بیاء معروف را از اصل سامی گرفته است . دین نیز نام فرشته ایست که مو کل قلم و خط است و نام روز بیست و چهارم از هر ماه شمسی است . ( { - T. - ۴