PIP خاطرات و خطرات شاگردان مدارس پسر و دختر کنار خیابان صفوف آراسته دسته گلها ندار کردند. از اکثر دربارها نمایندگان مخصوص برای تبریک بنهران آمده اند. به فشار نظمیه در شهرو بیرون دیوارهای کاهگلی سفید شد، در گذرها طاقهای مجلل از طرف أهالي ( تجار و اصناف بسته شد بانك ملی آئین بندی بسزائی رواداشت. بنمایشات پیش آهنگان وورزشکاران پسرودختر طمطراقی بعمل آمد. ارامنه و کلیمی ها تقدیمیهای شایان تدارك کردند که همه در موزه گذارده شده قمی ادای تکلیف بود و قسمی شاید تکلف . ۴ اردیبهشت رسم عروسی در قصر مرمر از عمارات شاه بعمل آمد، انشاء الله مبارك باشد. میهمانیهای مجلل در دربار و باشگاهها داده شد. خوانین همه بهره ور از حقوق اجتماعی بعد آخر پاریس در مجالس جلوه گر شدند، در باشگاه وزارت خارجه خانمی را یا بانویی را دیدم که تا زیر ناف برهنه بود گویا یاد از مد خوا نموده بود. خانم سبزه کند، صورتش ناموزون، اندام بی تناسب ، اشبه بزاغ در خرام كبك كاين من طاوس علیین شده مدتی در آن هیکل مدروس و جلوه منحوس بحيرت نگریستم باللعجب کجائیم و چه میبینیم. این بود معرفت بانوان بوضعیت خود که شاه در نطق ۱۷ دی فرمودند. از غم بی آلتی افسرده است نفی از دهاست اوکی مرده است یادم آمد عروسی جعفر برمکی، دیدم او در هاله سوم بود و در آن وقت پاریس شاید ده کوره بود و مادر ماله بیستم هستیم، در ضیافات بعده میهمان کتلت در طبق میگذارند پاریس مرکز رسومات است و تجاوز از رسومات ،خلاف عمل بوظيفه تقلید و امروز ادای وظیفه ساخت ملحوظ است. تا دیروزشنیده و دیده بودیم که در شادیها خلعتها میدادند و بخشها مكروند و هدیه دلمه رواجی داشت شعراء وخطباء به نوائی ،میرسیدند همه آن رسوم امروز در حکم تبذیر و کهنه پرستی متروك. شنیده شد که نوبتی ولیعهد به درسه میروند پانصد تومان انعام میفرمایند مورد ملامت میشوند که بدل مال چه معنی دارد تو باید بگیری به آنکه بدهی . ملکه نازلی مراقب نماز است، روز اول صبح که بر میخیزند ملزومات حاضر نبوده است تکذری حاصل میشود از تشریفات این جشن ملوکانه تبدیل سفارت طرفين بسفارت کبری شد و سفید چشمه را برای چشم روشنی از منازل راه آهن فوزیه نامیدند، همچنان هنگی را بنام دروم محترم ۱۵ اردیبهشت ملکه نازلی و شاهزادگان مصری تهران را وداع گفتند شنیدم زیاد خشنود نبود ماند البته برخورد عادی تازه چرخ با محترمین ورزیده مطبوع نمی افتد. اصل ۳۷ متمم قانون اساسی راجع بمادر ولیعهد که باید ایرانی الاصل باشد بماره ۹۷۶ قانون مدنی تفسیر شد (۱۴ آبان ۱۳۱۷ و فرمان ایرانی بودن فوزیه صادر گشت ، در دوره کیان زمانی مصر جزء متصرفات ایران بوده است. روز نامجات باريس نسبت بمقام سلطنت دست به اطاله زبان نهادند، از متارکه با فرانسه طرف حکومت ایران شکایت شد. دولت منتظر بود روزنامحات تنبیه ۱۸ دی ۱۳۹۲ شوند. قانون فرانسه اجازه نمیداد. کار خواستن تلامیذ ایرانی از پاریس کشید نظمیه پاریس آن قدرت را ندارد که به امر دوات روزنامه توقیف کند یا روزنامه نویس را زندانی دول سایر برای بستن زبان روزنامه نویس در سفارت خودشان بودجه مخصوصی دارند صفحه ۲۲۷) و گفته اند. وارسل رسولا ولا توسه و ذاك الرسول هو الدرهم البته اطاله لان هم بی مایه ای از طرفی نبوده، روزنامه محرکی داشته بهر حال دولت فرانسه
قانونی از مجلی گذراند که از زبان درازی نسبت به مقامات خارجی بتواند جلوگیری کند و
