این برگ هم‌سنجی شده‌است.
ق
و بی‌تکلّف مخلص این کلمات و متخصّص[۱] این مقدّمات ذات ملک صفات مولانا الأعظم السّعید، المرحوم الشهید[۲]، مفخر العلماء، استاد نحاریر الأدباء، معدن اللّطائف الرّوحانیّة، مخزن المعارف السّبحانیّة، شمس الملّة و الدّین محمّد الحافظ الشّیرازی بود طیّب اللّه تُرْبَتَه، و رفع فی عالم القدس رُتْبَتَهُ، که اشعار آبدارش رشک چشمهٔ حیوان، و بنات افکارش غیرت حوق و ولدانست، ابیات دلاویزش ناسخ سخنان سَحْبان[۳] و منشآت لطف آمیزش مُنْسیِ احسان حَسّان[۴]،
| کَنَظْمِ الجُمَانِ وَ رَوْضِ الجِنَانِ | وَ اَمْنِ الفُؤَادِ وَ طیِبِ الرُّقَادِ[۵] | |||||
- ↑ چنین است در اغلب نسخ، بعضی دیگر: مختص، یا مخصّص، یا ملخص،
- ↑ چنین است در اغلب نسخ موجود نزد اینجانب (۷ نسخه از یازده نسخه)، و مقصود از این کلمه در اینجا یعنی در مورد خواجه درست معلوم نشد که بچه مناسبت اطلاق کلمهٔ «شهید» بر او شده است،
- ↑ سَحْبان بفتح سین مهمله و سکون حاء مهمله و سپس باء موحّده و الف و نون مردی بوده از عرب از قبیلهٔ دائل که در بلاغت بوی مثل زنند،
- ↑ یعنی حسّان بن ثابت انصاری شاعر معروف حضرت رسول ص،
- ↑ این بیت عربی در غالب نسخ محرّف است و عین این عبارت در زهر الآداب حصری قیروانی (در حاشیهٔ عقد الفرید ج ۱ ص ۱۲۰) در وصف شعر آمده است و از روی آن مدرک تصحیح شد ولی در آنجا و در غالب نسخ این مقدّمه این عبارت بصورت نثر یعنی بدون فاصله بین مصراعین و بدون اینکه در یک سطر مستقّل نوشته شده باشد مکتوب است
بخصوصی که درِ گنج راست الخ،
