برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۹۲

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
صد

بدستیاری اَلَا اِنِّی اُوِتیتُ القُرْآنَ وَ مِثْلَهُ مَعَهُ[۱] حسن بیان او پیراست، و گردن و گوش خزاین دلها بدرر فواید جان‌فزای و غرر فراید معجز‌نمایِ اُوِتیتُ جَوامِعَ الکَلِمِ[۲] لفظ گهربار او آراست[۳]، اعنی جناب رسالت مآب، خواجهٔ کشور دانائی، دیباچهٔ دفتر سخن‌آرائی، صادقْ برهانِ ص وَ القُرْآنِ ذِی الذِّکْر[۴]، صاحب دیوانِ وَ مَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ[۵]، صدر جریدهٔ انبیا، بیت قصیدهٔ اصفیا، محمّد مصطفی علیه افضل الصّلوات و اکمل التّحیّات الزّاکیات المبارکات [۶]،

  چشم و چراغ جمع رسل هادی سبل سلطان چار بالش ایوان اصفیا  
  گنجینهٔ حقایق اسرار کاینات مجموعهٔ مکارم اخلاق انبیا  
  دستش محیط جود و دمش کیمیای علم نطقش مکان صدق و دلش معدن صفا  
  1. برای فهم مراد ازین حدیث نبوی رجوع شود بلسان العرب در م ث ل، ولی در آنجا بجای القرآن «الکتاب» مروی است باین صورت: «الا انّی اوتیت الکتاب و مثله معه»
  2. حدیثی است منقول از حضرت رسول، رجوع شود بلسان العرب در ج م ع،
  3. بعضی نسخ جدیده در اینجا عبارت ذیل را علاوه دارند: «و صدای صدق فحوای و ما ینطق عن الهوی اِن هو الّا وحی بوحی در آفاق و انفس انداخت»، ولی در نسخ قدیمه مانند حن و هندی و تقوی ۲ و اصل باء ازین عبارت اثری نیست،
  4. آیهٔ اوّل از سورهٔ ص است،
  5. آیهٔ ۶۹ از سورهٔ ۳۶،
  6. بعضی نسخ چاپی اینجا بیت ذیل را علاوه دارند: محمّد کازل تا ابد هرچه هست ز آرایش نام او نقش بست، ولی در هیچیک از نسخ خطّی حاضره نزد من از بیت مزبور اثری نیست،