برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۸۷

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
فز

مراجع در طهران بر اینجانب معلوم نشد یکی از فضلای اهالی بوسنه (از ولایات عثمانی قدیم و یوگواسلاوی حالیّه) بوده و در ادبیّات فارسی و عربی یدی طولی داشته و در اواخر عمر بجای ابراهیم پاشا که بعدها برتبهٔ صدارت عظمی ارتقا جست بسمت معلّم پیشخدمتهای دربار سلاطین عثمانی منصوب شد، و شرح مذکور را بر حافظ بتصریح خود او در آخر آن شرح (جلد ۳ از طبع بولاق ص ۴۶۴) در سنهٔ هزار و سه هجری باتمام رسانیده است چنانکه گوید:

  شد مکد شرخه دل بولدی فرصت غج ایدی صور اریسک سال هجرت  

و بعلاوهٔ شرح دیوان حافظ سودی تألیفات نفیس دیگری نیز بترکی از خود بیادگار گذارده، از جمله شرح کافیهٔ ابن حاجب، شرح شافیهٔ همو، شرح مثنوی، شرح گلستان، و شرح بوستان سعدی، این دو شرح اخیر را حاجی خلیفه در کشف‌الظّنون گوید بهترین شروح دو کتاب مزبور میباشد، وفات سودی را حاجی خلیفه در حدود سنهٔ هزار نگاشته ولی از تاریخ اتمام شرح

سودی بر حافظ که بتصریح خود او چنانکه در فوق مذکور شد در سنهٔ هزار و سه