و تاریخ کتابت آن ۱۴ شعبان سنهٔ ۱۲۳۶ و در صحّت و سقم متوسّط است و مقدّمه و قصاید هر دو را در ابتدای کتاب دارد ولی یک ورق از ابتدای مقدّمه افتاده است،
تنبیه ۱،– این نه نسخه که شرح خصوصیّات آنها را تاکنون بدست داده‌ایم همه را بدون استثنا در تصحیح متن بکار برده‌ایم (رجوع شود به تنبیه ص عه) منتهی هفت نسخهٔ اوّل آنها چون هیچکدام قصاید خواجه و مقدّمهٔ جامع دیوان حافظ را ندارند با تطبع فقط در تصحیح متن از آنها استفاده کرده‌ایم و از دو نسخهٔ ایخر (ی و تقوی ۱) که قصاید و مقدّمه هر دو را دارند هم در تصحیح متن از آنها استفاده شده و هم در تصحیح قصاید و مقدّمه،
تنبیه ۲،– این نه نسخه دیگر که ازین ببعد تا آخر این فصل شرح خصوصیّات آنها داده خواهد شد همهٔ آنها دارای مقدّمه و اغلب دارای قصاید نیز میباشند ولی چون همهٔ آنها دیر بدست من رسید یعنی وقتی که طبق اوراق متن در شرف اتمام بود لهذا از آنها در تصحیح خود متن استفاده ممکن نشد و فقط در تصحیح مقدّمه و قصاید آنها را بکار برده‌ایم و لاغیر،
