اینست که کاتب مزبور ظاهراً ابتدا مجموعهٔ از اشعار خواجه را از حرف الف تا حرف یاء بمقدار سیصد و نود و سه غزل جمع کرده بوده و سپس بعد از اتمام این مجموعه باز صد و چهارده غزل دیگر از مواضع متفرّقهٔ دیگر بدست آورده و بعنوان «غزلیّات جدید» بمجموعهٔ اوّل ملحق کرده است، بطوریکه مجموع غزلیّات از قدیم و جدید بپانصد و هفت غزل رسیده است، ولی چون ازین ۵۰۷ غزل قریب ده غزل آن مکرّر است، و دو غزل آن نیز جزو مقطّعات است، یکی قطعهٔ که مطلع آن اینست: بر سر بازار جان بازان منادی میکند بشنوید ای ساکنان کوی رندان بشنوید (ص ۳۶۷ از چاپ حاضر)، و دیگر قطعهٔ بمطلع خسروا دادگرا شیردلا بحرکفا ای جلال تو بانواع هنر ارزانی (ص ۳۷۴)، بنابراین پس مجموع غزلیّات مندرجه درین دیوان عبارت است از چهارصد و نود و پنج غزل غیرمکرّر
این نسخه بقطع ۱۸ × ۱۱ سانتیمتر و بخطّ نستعلیق شبیه بنسخ است و مجموع دیوان حافظ در حاشیهٔ دیوان کمال خجندی در ۱۳۵ ورق که
۲۷۰ صفحه باشد نوشته شده است، و سپس در ورق ۱۳۵ ب دیوان
