بطبق نسخهٔ اصل چنین است: «عبیرآمی می‌آید شمالش، و آنطور که چاپ شده تکرار کلمات اخیر بیت قبل است از طغیان قلم کاتب طبع،
غزل ۲۹۰: نه ملک خضر بماند نه ملک اسکندر نزاع بر سر دنییّ دون مکن درویش، و صواب در مصراع اوّل بطبق نسخهٔ اصل چنین است: نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر،
غزل ۲۹۶: طالع اگر مدد دهد دولتش آورم بکف گر بکَشّم زهی طرب ور بکُشد زهی شرف، و صواب در مصراع اوّل بطبق نسخهٔ اصل «دامنش آورم بکف» است، – ایضاً در همان غزل: حافظ اگر قدم زند در ره خاندان بصدق بدرقهٔ رهت شود همّت شحنهٔ نجف، و صواب در مصراع اوّل بطبق نسخهٔ اصل «زنی» است بجای «زند»،
غزل ۳۲۸: خرّم آنروز کزین مرحله بر بندم بار وز سر موی تو پرسند رفیقان خبرم، و صواب بطبق نسخهٔ اصل «وز سر کوی تو» است بجای «وز سر موی تو» که مطلقاً هیچ معنی ندارد،
غزل ۳۴۳: شهباز دست پادشهم این چه حاجتست کز یاد برده‌اند
