این برگ هم‌سنجی شده‌است.
نز
غزل ۳۰: حافظ هر آنکه عشق تو ورزید و وصل خواست احرام طوف کعبهٔ دل بی وضو ببست، و صواب بطبق نسخهٔ اصل «حافظ هر آنکه عشق تو ورزید و وصل خواست» است،
غزل ۶۸: مردم دیده ز عکس رخ او در رخ او عکس خود دید گمان برد که مشکین خالیست، و صواب بطبق نسخهٔ اصل «مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او» است، و «عکس» غلط فاحش و مفسد معنی است،
غزل ۷۹: بمن حکایت اردی‌بهشت میگوید نه عاقلست که نسیه خرید و نقد بهشت، و صواب بطبق نسخهٔ اصل «چمن» است بجای «بمن»، ایضاً در همان غزل: پی عمارت دل کن که این جهان خراب بر آن سرست که از خاک ما بسازد خشت، و صواب بطبق نسخهٔ اصل «بمی عمارت دل دل کن» است،
غزل ۹۸: دعای جان تو ورد زبان عشّاقان همیشه تا که بود متّصل مسا و صباح، و صواب بطبق نسخهٔ اصل «مشتاقان» است بجای «عشّاقان»
