در غلطنامه متعرّض نشده‌اند مینمائیم، و لازم نیست علاوه کنیم که غرض ما از دادن این امثله بدیهی است نه نکته‌گیری از فاضل معزّی الیه است که بهترین و نفیس‌ترین چاپی که از دیوان حافظ تاکنون شده ایرانیان آنرا مدیون مساعی جمیله و همّت بلند ایشان میباشند بلکه فقط و منحصراً محض آنست که خواننده از عذر ما که چرا در حواشی این کتاب دائماً باصل نسخهٔ خطّی ایشان حواله میدهیم نه بتمن چاپی ایشان مستحضر شود و ما را بدون جهت در هر مورد و هر موقع بسهو و خطا یا غفلت نسبت ندهد،
صورت بعضی اغلاطی که در متن چاپی آقای خلخالی در حین طبع روی داده ولی در اصل نسخهٔ خطّی ایشان از آن اغلاط اثری نیست:
(این اغلاط هیچکدام در غلطنامهٔ چاپ آقای خلخالی تصحیح نشده است[۱])
غزل ۱۸: ساقیا آمدن عید مُبارک بادت وان مواعید که کردی نرود از یادت، و صواب بطبق نسخهٔ اصل و عموم نسخ دیگر «مرواد از
یادت» است بجای «نرود از یادت»
- ↑ اعداد غزلها در امثلهٔ ذیل مطابق غزل‌شماری چاپ خود ماست که از آنرو پیدا کردن همان غزل در چاپ آقای خلخالی فوری است،
