این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۳۹۷
مُصلّی، ۳، ۱۰۱، ۲۷۹،
ملک سلیمان، (یعنی مملکت فارس[۱])، قیط، ۲۱۹، ۳۵۹، ۳۶۳، ص ۳۶۲،
نجف، ۲۹۶،
وادی الأراک، ۴۶۳،
وادی ایمن، ۱۸۸، ۳۴۵،
هند، قیط، ۹۷، ۲۲۵،
هندو، ۸۳، ۲۱۳، ۳۰۴، ۳۴۰، ۳۶۵، ۴۰۲، ۴۰۶،
یزد، ۱۲،
یمن، ۳۸۵،
فهرست اسامی کتب
شهنامه(ها)، ۳۹۰،
قرآن، ۹، ۹۴، ۱۵۴، ۱۹۳، ۲۵۵، ۲۷۱، ۳۱۹، ۴۴۷
کشّاف، ۴۴
کشف کشّاف[۲]، ۴۴،
مواقف[۳]، ص ۳۶۳،
انتهی
- ↑ رجوع شود برای شواهد این مدّعی برسالهٔ «ممدوحین سعدی» ص ۷۷ – ۷۹ تألیف نگارندهٔ این سطور محمّد بن عبدالوهّاب قزوینی، رسالهٔ مزبور در مجموعهٔ از مقالات راجع بسعدی که بمناسبت جشن هفتصدمین سال تألیف گلستان در شمارهٔ مخصوصی از مجلّهٔ تعلیم و تربیت در سنهٔ ۱۳۱۶ شمسی در طهران بچاپ رسیده و به «سعدی نامه» موسوم شد و بطبع رسیده است، رجوع شود نیز بحواشی آخر کتاب،
- ↑ نام این کتاب در کشف الظّنون در ضمن تعداد شروح کشّاف فقط بلفظ «الکشف» مذکور شده نه کشف کشّاف و همچنین در کتاب شدّ الازار معروف بمزارات شیراز استطراداً در شرح احوال قوام الدّین عبداللّه [از اساتید حافظ که ذکر او در مقدّمهٔ جامع دیوان او آمده]، ولی گویا این تعبیر از راه اختصار بوده و گویا نام اصلی کتاب چنانکه از سیاق کلام حاجی خلیفه مستفاد میشود «الکشف عن مشکلات الکشّاف» بوده است، و علی ایّ حال کتاب مزبور شرحی یا حاشیهٔ بوده بر کشّاف معروف زمخشری تألیف سراج الدّین عمر بن عبدالرّحمن فارسی قزوینی متوفّی در سنهٔ ۷۴۵ از معاصرین دورهٔ جوانی حافظ،
- ↑ یعنی کتاب مشهور «مواقف» در علم کلام تألیف عالم مشهور قاضی عضدالدّین عبدالرّحمن ایجی متوفّی در سنهٔ ۷۵۶، رجوع شود بدرر الکامنهٔ ابن حجر عسقلانی ج ۲ ص ۳۲۲، و حبیب السّیر جزء اوّل از جلد ۳ ص ۱۲۵ – ۱۲۶، و طبقات النّحاة سیوطی، و کشف الظنون در عنوان «جواهر الکلام»، و روضات الجنّات،
